ACTIVISMO VICTORIA

Este pasado sábado 20, na asociación AvanteLGTB Vigo, organizamos unha concentración no centro da cidade para manifestarnos. Recitei persoalmente un discurso e a continuación fixemos uns cánticos. NON MAIS TRANSFOBIA! NON QUEREMOS FOBIAS QUE NOS DISCRIMINEN! MENTALICE DESPATOLOXIZACIÓN, MENTALICE! O CORPO É NOSO, A NOSA ESCOLLA, DESPATOLOXIZACIÓN!! HOLA, QUÉ TAL? SON TRANSEXUAL! TRANS SON E TRANS SEREI, E NO ARMARIO NON QUEDAREI! CISHETEROPATRIARCADO, TERRORISMO DE ESTADO! A concentración foi bastante ben, eu persoalmente quedei contenta, aínda así, espero que para  as próximas veña máis xente. A xente parouse a escoitarnos, achegáronseme persoas a pedirme contacto comigo e coa asociación, e incluso achegouse unha muller veciña da miña avoa a darme o seu apoio. Non teño suficientes palabras para dicir o agradecida que estou. Ata que se despatoloxice a transexualidade non imos parar, non imos deixar de berrar nin de reclamar nosos dereitos

20 de outubro. En 2009, STP, a Campaña Internacional Stop Trans Pathologization convocou este día co motivo de visibilizar que ser trans non é ningunha enfermidade, que non estamos tolas ou tolos, que non estamos mal da cabeza por ser trans, porque ao parecer, asustamos ó sistema, coma se ser trans fora un constipado que che deixa mal da cabeza, e non é así. De acordo co manifesto pola despatoloxización trans, as persoas trans existimos dende que existe a humanidade, xa que só é un exemplo da enorme diversidade dentro do ser humano. Sen embargo, en 1952, creouse o DSM e patoloxizouse, e non só iso, fai uns 65 anos, a American Psychiatric Association decidiu que a nosa existencia non podía amoldarse ós seus esquemas e que non respondía ás suas teorías da identidade sexual e/o de xénero. E claro, como era mais cómodo, decidiron patoloxizar a aqueles que lles sobrasen no esquema. A día de hoxe seguen vixentes as categorías "disforia de xénero" / "trastornos da iden

Aínda non! Moitos pensan que xa todo está aceptado, que non pasa nada xa, que xa está todo ben. Oxalá... Sí que se comparamos como vai o hoxe en día con tempos pasados, podemos dicir que imos mellor, pero iso non significa que xa estea todo solucionado. A día de hoxe, todavía está en pé o sistema machista, aínda hai unha brecha salarial por distinción de xénero, aínda hai violencia machista, aínda edúcasenos o machismo, aínda se adoptan comportamentos machistas e aínda existen os micromachismos. A día de hoxe, todavía hai lesbofobia, homofobia, bifobia, transfobia, fobia a todo o colectivo lgtbi+, aínda se lles dan palizas ás persoas non cisheterosexuais por ese motivo, aínda hai xente que pensa que a xente lgtbi+ é xente enferma, e por exemplo, ás persoas trans literalmente estamos patoloxizadas e tratadas coma enfermas. A día de hoxe, todavía existe o racismo, hai burlas, insultos e agresións cara a persoas racializadas, hai discriminación a aquelas persoas que non

Moita xente pensará que por qué é tan importante o activismo ou incluso que é algo innecesario ou unha perda de tempo. Pois ben, explícovos, sen o activismo, non podemos reivindicarnos polos nosos dereitos ou polos dxs demáis, non podemos loitar contra as opresións... Básicamente, sen o activismo, estamos admitindo a derrota contra o sistema opresor. Dentro do activismo, existen varios ámbitos importantes. Aqueles ámbitos que parécenme máis importantes e son aqueles polos que loito son: Feminismo Movemento lgtbi+ Racismo Veganismo Consumismo Temos que loitar contra a opresión do sistema cisheteropatriarcal branco especista capitalista e consumista. Non podemos permitir que siga existindo o machismo, a lgtbi+fobia, o racismo, o especismo e o consumismo masivo da sociedade.

Moi boas a todxs, graciñas por visita-lo meu blog. Velaquí podedes encontrar información sobre loitas como o consumismo, veganismo, feminismo, movemento lgtbi+... que proporcionarei. Anímovos a participar en actividades culturais relacionadas con estes temas, contactar e formar parte de asociacións, santuarios, espazos seguros ou simplemente formar parte destes círculos. Grazas a estes círculos podemos fomentar a conciencia social sobre estes temas, e ter a oportunidade de reivindicarnos. Un saúdo, Victoria Olivia Meijide Rodríguez